De blijvende erfenis van Doom is onlosmakelijk verbonden met de evolutie van metalmuziek. Een enkele noot van elke doom -soundtrack roept onmiddellijk de demonische beelden van de serie op en weerspiegelt de esthetiek van bands zoals Iron Maiden. Deze symbiotische relatie heeft de evolutie van de gameplay van de franchise weerspiegeld en zichzelf opnieuw uitvindt gedurende drie decennia. Uit Thrash Metal Origins heeft Doom verschillende subgenres omarmd, met als hoogtepunt de metalcore -intensiteit van DOOM: The Dark Ages .
De originele 1993 Doom trok inspiratie uit metal reuzen uit de late jaren 80/vroege jaren 90 zoals Pantera en Alice in Chains, duidelijk in sporen als "Untitled" (E3M1: Hell Keep), die Pantera's "Mouth of War" weergalmt. De algemene soundtrack, gecomponeerd door Bobby Prince, nam Thrash-elementen op die doen denken aan Metallica en Anthrax, die de snelle actie van de game perfect aanvulde.
- Doom 3 (2004) markeerde een vertrek en omarmde overlevingshorrorelementen en een langzamer tempo. Deze verschuiving vereiste een nieuwe sonische richting, beïnvloed door het atmosferische geluid van het gereedschap. Terwijl de betrokkenheid van Trent Reznor aanvankelijk werd overwogen, componeerde Chris Vrenna (negen inch nagels) en Clint Walsh uiteindelijk de soundtrack, waardoor een soundscape ontstond die doet denken aan Tool's lateralus *.
De 2016 DOOM Reboot revitaliseerde de serie en keerde terug naar het hectische tempo van het origineel terwijl hij Djent -invloeden opneemt. De baanbrekende soundtrack van Mick Gordon, met zware sub-bas en witte ruis, werd iconisch. Doom Eternal (2020), terwijl hij ook Gordons werk vertoonde, boog zich verder in metalcore, weerspiegelde de hedendaagse metalen scene en het opnemen van elementen van bands die hij tegelijkertijd produceerde, zoals brengen mij de horizon en architecten.
- DOOM: The Dark Ages biedt een unieke kans. De herziene gevechtsmechanica suggereren een soundtrack die de invloeden van het verleden en het huidige metaal combineert. Vroege previews duiden op een score door de beweging te beëindigen (Borderlands 3, het Callisto -protocol) dat de intensiteit van geslagen losgeslagen thrash -elementen opneemt die doen denken aan de originele doom *. Het langzamere, meer opzettelijke gevecht van de game, met mechs en draken, vereist een flexibele soundtrack die zowel verpletterende zwaarte als lichtere, meer wendbare momenten kan verpletteren.
Het ontwerp van de donkere eeuwen, met grootschalige gevechten en monsterlijke wezens, weerspiegelt de evolutie van het experimenten van moderne metal met elektronische, hiphop en andere genres, net zoals me het diverse geluid van de horizon brengen. Deze evolutie loopt parallel met het vertrek van de game van de traditionele gameplay "Boots on the Ground", beïnvloed door titels als Titanfall 2. De combinatie van intense gevechten en een dynamische soundtrack belooft een opwindende toevoeging aan de Doom-franchise, die mogelijk een andere historische metaal-geïnfuseerde score creëert.
